خودگفتاری برای تأثیرگذاری بر افکار، احساسات و رفتارهای ورزشکاران استفاده میشود. پس هدف پژوهش حاضر، تاثیر خودگفتاری مثبت و منفی بر میزان اضطراب رقابتی و عملکرد ووشوکاران شهر شیراز بود. روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل و نمونه آماری پژوهش شامل 30 نفر از ووشوکاران نیمهحرفهای با دامنه سنی 18 تا 25 سال شهر شیراز بود که بهصورت دردسترس انتخاب و بهصورت تصادفی در دو گروه تجربی و یک گروه کنترل جایگزین شدند. پیش از اجرای متغیر مستقل (خودگفتاری مثبت و منفی)، میزان عملکرد ووشوکاران در دو تکنیک پرش ووشو (پرش و لگد جفت و پرش نیلوفر آبی) و میزان اضطراب رقابتی با استفاده از پرسشنامه اضطراب رقابتی مارتینز و همکاران (1990) اندازهگیری شد. دو گروه تجربی (خودگفتاری مثبت و منفی) طی 10 جلسه (5 بلوک 10 کوششی) تمرینات خودگفتاری (تکرار جملات مثبت و منفی در بین بلوکهای تمرینی) را اجرا کردند. بعد از مرحله پسآزمون دادهها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک‌راهه موردبررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد گروه خودگفتاری مثبت اضطراب رقابتی کمتری را بعد از مداخله گزارش کردهاند و تفاوت معنادار بوده (001/0=P) و با وجود نبودن تفاوت معنادار بین گروهها (067/0=P، 087/0=P) و با توجه به اختلافات میانگین، عملکرد آن‌ها نسبت به دو گروه دیگر بهتر بود. پس میتوان نتیجه گرفت که بهتر است ورزشکاران، مهارتهای روانی و شناختی مختلف مانند خودگفتاری مثبت را در کنار تمرینات ورزشی خود انجام دهند.
)