نقش تداخل زمینه‌ای و میزان تشابه تکلیف بر برنامه ریزی حرکتی تکلیف حرکتی متوالی افراد مبتلا به پارکینسون

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجو دکتری، گروه رفتارحرکتی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

2 استاد، گروه رفتار حرکتی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد،ایران

3 دانشیار، گروه مغز و اعصاب، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی، مشهد، ایران

10.22034/ijmbsp.2023.410810.1079

چکیده

هدف تحقیق حاضر بررسی نقش تداخل زمینه‌ای و میزان تشابه تکلیف بر برنامه­ریزی حرکتی تکلیف حرکتی متوالی افراد مبتلا به پارکینسون می‌باشد. تعداد 64 نفر از افراد مبتلا به پارکینسون( میانگین سنی= 3 ± 93/62) در این مطالعه شرکت کردند که به طور تصادفی در چهار گروه مساوی(16 نفری) شامل قالبی-تشابه زیاد/ قالبی-  تشابه کم/ تصادفی-تشابه بالا/ و تصادفی- تشابه کم تقسیم شدند. شرکت کننده­ها180کوشش، در قالب 12 بلوک 15 کوششی برای  سه تکلیف حرکتی متوالی انجام دادند. زمان عکس‌العمل در شرایط برنامه‌ریزی حرکتی در سه مرحله اکتساب، یادداری فوری، تأخیری و انتقال تأخیری اندازه‌گیری شد. در مرحله اکتساب از آزمون تحلیل واریانس مرکب دو (تداخل زمینه ای) × دو (تشابه توالی) × 11(بلوک‌های اکتساب) با تکرار سنجش عامل آخر  استفاده شد و برای مراحل یادداری تحلیل واریانس دو(تداخل زمینه ای) × دو(تشابه توالی) × سه(مرحله) با تکرار سنجش عامل مرحله مورد تحلیل قرار گرفت و برای آزمون انتقال از طرح تحلیل واریانس دوطرفه با دو(تداخل زمینه ای) ×دو (تشابه توالی) استفاده شد. برای همه مراحل سطح معناداری 0/05 استفاده شد. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهند که در مرحله اکتساب افراد پارکینسونی در گروه قالبی-تشابه بالا نسبت به سایر گروه‌ها اجرای بهتری دارند ولی گروه تصادفی- تشابه بالا در یادداری فوری، تأخیری و انتقال نسبت به سایر گروه‌ها عملکرد بهتری دارند. می‌توان گفت برطبق فرضیه بسط تمرین تصادفی قدرت بازنمایی حافظه را افزایش می‌دهد ولی تمرین قالبی پردازش عمیق‌تری را در حافظه شکل نمی‌دهد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار